هر شب از جدار تنهائي
به ازدحام نبودنت
خيره مي شوم
نجوائي آرام
و اشکي ساکت
به تو مي برد مرا
و مي انديشم
شبيه رودي بي دريا
جنگلي بي درخت
خوابي بي رؤيا
و پنجره اي بي آسمان
بي تو ...
من چه قدر گم مي شوم !

javan2002.blogfa.com