همش ميگفت چقد حرف از گذشته ميزنى،
خسته كردى منو!
آخه تقصير من نبود،
اون همش اشتباهاتِ گذشته رو تكرار ميكرد،
تهش ميگفت ببخشيد،
منم چون دوستش داشتم ميبخشيدم...
ي روز رفت و ناپديد شد،
بعد از مدتا كه دوراشو زدُ برگشت،
پرسيد: هنوزم دوستم دارى؟
گفتم مگه قرار نبود حرفِ گذشته رو نزنيم؟؟